در ژوئن 2021،« احسان عبدالجبار اسماعیل»، وزیر نفت عراق، برنامه‌هایی را برای توسعه ظرفیت عراق به میزان روزانه 3 میلیارد فوت مکعب (bcf/d) گاز طبیعی همراه، از تولید نفت و همچنین از میادین گاز تا سال 2025 اعلام کرد. این طرح یک موضع بلندپروازانه‌تر نسبت به هدف 2 میلیارد فوت مکعب (bcf/d) در دولت‌های پیشین است. با توجه به فشار ایالات متحده برای جلوگیری از واردات گاز و برق از ایران، دولت عراق توسعه بیشتر نیروگاه-های گازی  و استفاده  و جذب بهتر از گاز مشعل را در اولویت قرار داده است. از طرفی منطقه کردستان عراق دارای پتانسیل تولید گاز غیرهمراه است، با این حال پروژه های متعدد نتوانسته اند سرمایه گذاری لازم برای توسعه را به دست آورند و به توافقنامه¬های مالی و اقتصادی دست یابند. خاتمه دو قرارداد  PSC با شرکت جنل انرژی در آگوست 2021 به پتانسیل منطقه برای سرمایه گذاری گاز طبیعی آسیب رسانده است، اما با در اختیارگرفتن مجوزهای بهره برداری از منابع نفت و گاز کردستان عراق توسط دولت مرکزی و افزایش اعتماد سرمایه گذاران، راه برای سرمایه گذاری ها هموارتر خواهد شدکه با امضای چند قرارداد با شرکت‌های خارجی برای افزایش تولید نفت و گاز طبیعی، عراق خواهد توانست برای تحقق این هدف گام هایی را بردارد.
پس از پنج سال تأخیرکه بنا بر اظهارات دولت عراق برای این کشور میلیاردها دلار هزینه داشت، بغداد سرانجام قراردادهایی را برای شش مجوز بالادستی (که در دور پنجم صدور مجوز  در سال 2018 به دست آمده بود) با دو شرکت چینی و یک شرکت اماراتی امضا کرد (LR5: MEES، 27 آوریل 2018). آن دور صدور مجوز عمدتاً برگاز متمرکز بوده است و تا کنون شکست دولت در تصویب مجوز ها ،کمبود فلج کننده گاز عراق را تشدید کرده است. بعید به نظر می رسد که صدور مجوزها این مشکل را حل ‌کند، با این حال می تواند به کاهش شکاف عرضه و کاهش اتکای آن به واردات از ایران  کمک ‌کند. 

    تولید:
طبق پیش بینی های فیچ سولوشن   ،تولید گاز طبیعی عراق در سال 2022 حدود 1/15 میلیارد مترمکعب بوده است که نشان دهنده رشد 9/18درصدی نسبت به حجم 7/12 میلیارد متر مکعب در سال 2021 است. انتظار می‌رود با پیشرفت‌های جدیدتر در رسیدن به ظرفیت کامل پردازش گاز، در سال 2023 رشد 10 درصدی به ثبت برسد. با بهبود در استفاده و جذب گاز همراه و همچنین سرمایه گذاری در زیرساخت های برق، افزایش تولید گاز باید به سمت تجاری سازی در دوره پیش بینی سوق یابد. پیش بینی شده است با برداشت و استفاده بهتر از گاز همراه، تولید گاز طبیعی عراق از 13 میلیارد متر مکعب در سال 2021 به 4/44  میلیارد متر مکعب تا سال 2030 افزایش یابد. سرمایه‌گذاری جدید در ظرفیت پردازش گاز در  میادین جنوبی و همچنین در پروژه های جدید بخش مهمی از تحقق اهداف 2025 است.
بر اساس گزارش‌ها در آوریل 2021، پس از لغو قراردادهای عراق با کنسرسیومی به رهبری شرکت نفت ترکیه در سال 2020، سینوپک  در یک مناقصه رقابتی یک قرارداد 25 ساله را برای  توسعه میدان گازی منصوریه با ظرفیت پردازش  روزانه 300 میلیون فوت مکعب استاندارد (mmscf/d) منعقد کرد. 
در مارس 2020، قرارداد طراحی و ساخت گاز ترش در میدان مجنون با شرکت مهندسی و ساخت نفت چین منعقد شد که پیش بینی می شود پس از پایان کار در سال 2023، 155 میلیون فوت مکعب در روز(mmcf/d) گاز طبیعی عرضه خواهد کرد.
پیرل پترولیوم  یک قرارداد فروش 20 ساله گاز با دولت اقلیم کردستان برای 250 میلیون فوت مکعب در روز (mmcf/d) گاز طبیعی اضافی از میدان خور مور امضا کرده است. این میزان شامل 700 میلیون دلار سرمایه گذاری اضافی برای افزایش کل تولید تا سال 2021 به 900 میلیون فوت مکعب در روز (mmcf/d)  بوده است. این حجم اضافی گاز احتمالا به دو مقصد  ترکیه و یا دولت فدرال عراق خواهد رفت. 
با دریافت گاز بیشتر از تاسیسات گازی بدره و شروع تولید گاز از میدان سیبا، تولید در سال 2018 به 2/10 میلیارد مترمکعب رسید. با در نظر گرفتن گازهای مشعل، داده های ماهانه وزارت نفت نشان می دهد که تولید گاز طبیعی تجاری در عراق در سال 2019 حدود 7/10میلیارد متر مکعب بوده است. پیش بینی می شود سرمایه گذاری های مجدد در نیروگاه های برق گازی و تلاش‌های ایالات متحده برای محدود کردن واردات گاز ایران منجر به توسعه گسترده تر زیرساخت‌ها و تولید بیشتر گاز طبیعی خواهد شد. 
شرکت گاز بصره قراردادی را برای روزانه 400 میلیون فوت مکعب گاز همراه اضافی با هدف کاهش میزان گاز مشعل از میادین نفتی جنوب منعقد کرده است.
در میدان سیبا 18 حلقه چاه به مرحله تولید رسیده است. با این حال توسعه گاز میران/بینا باوی  در کردستان عراق طبق انتظارات پیش نرفت و 8 میلیارد متر مکعب گاز را تا سال 2022 تحویل نداد. شرکت جنل انرژی اجازه داد که قرارداد تولید گاز در توسعه بینا باوی لغو شود و هر گونه توسعه در این میدان به تعویق بیفتد. جنل انرژی اکنون یک رویکرد مرحله‌ای را دنبال می‌کند و بر ذخایر نفت تمرکز دارد تا بتواند بودجه توسعه مرحله ای گاز را تامین کند که انتظار می‌رود 250 میلیون فوت مکعب در روز باشد. با این حال، اگر هیچ پیشرفتی در جهت تصمیم سرمایه‌گذاری نهایی (FID) صورت نگیرد، ممکن است مجوز آن توسط حکومت اقلیم کردستان فسخ شود. از فوریه 2021، هیچ گونه به روز رسانی در مورد وضعیت مجوز وجود نداشته است. میدان گازی خور مور اقلیم کردستان  در سال 2021 پس از وقفه های مربوط به کووید و توقف پروژه 250 میلیون متر مکعب در روز از سر گرفته شد. دانا گاز پیش بینی می کند که توسعه در سال 2023 تکمیل شود و به خروجی فعلی 440 میلیون فوت مکعب در روز اضافه شود. دانا گاز همچنین در حال پیگیری حجم فروش قراردادی اضافی برای آغاز صادرات به خارج از کردستان است.
به نظر می‌رسد در حال حاضر برای عراق که برای تامین نیازهای گازی خود به ایران وابسته است، رشد تولید گاز طبیعی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. بغداد اخیرا با هدف افزایش تولید نفت به میزان ۲۵۰ هزار بشکه در روز و افزایش تولید گاز به میزان ۸۰۰ میلیون فوت مکعب در روز (mmcf/d)، در مجموع شش دارایی را تحت قراردادهایی به یک شرکت اماراتی و دو شرکت چینی - کرسنت پترولیوم امارات متحده عربی ، گروه یونایتد انرژی (UEG) در فهرست هنگ کنگ  و شرکت چینی جئوجید پترولیوم -  اعطا کرد. 
یکی از شرکت‌هایی که به عراق برای پیشبرد این طرح‌ها کمک خواهد کرد، شرکت اماراتی "کرسنت پترولیوم" (بزرگترین برنده LR5 ) است که توانست سه دارایی از شش دارایی اهدا شده را به دست آورد. این شرکت قراردادهای بلندمدتی برای اکتشاف و توسعه سه میدان نفتی و گازی امضا کرده است.کرسنت پترولیوم پیش بینی کرده است با توسعه دو میدان گازی در استان دیاله، تولید ظرف مدت ۱۸ ماه به نرخ ۲۵0 میلیون فوت مکعب در روز (mmcf/d) خواهد رسید تا سوخت نیروگاه‌های نزدیک را تامین کند. طبق اظهارات «مجید جعفر» مدیرعامل کرسنت به ،MEES زیرساخت های زیادی در این دو بلوک وجود ندارد، با این¬حال حاوی مایعات و گاز هستند و می¬توان به صورت هماهنگ به عنوان همسایه آن ها را توسعه داد. (MEES، 17 ژانویه 2020).
 اکتشاف میدان سوم نیز در استان بصره خواهد بود. این شرکت یک کارخانه فرآوری در محل، خطوط لوله و زیرساخت های لازم را برای تامین گاز خواهد ساخت. پیش بینی می شود این روند منجر به دستیابی به اولین گاز در 3Q24 شود. کرسنت ادعا کرده است می¬تواند خروجی خود را ظرف سه سال، به روزانه 750 میلیون فوت مکعب (mmcfd) و در نهایت به 900 میلیون فوت مکعب(mmcfd) برساند. از میان میادین کشف شده، خاشم الاحمر بارزترین پتانسیل را دارد و وزارت نفت ذخایر نفت آن را  2/251 میلیون بشکه و گاز را  2/2 تریلیون فوت مکعب تخمین زده است.  طبق اظهارات یک منبع آگاه در کرسنت به MEES ،تولید برنامه ریزی شده در ابتدا از میدان گازی خاشم الاحمر خواهد بود و گاز گیلابات  در مرحله بعدی اضافه خواهد شد. خاشم الاحمر در نزدیکی میدان گازی بزرگتر 5/4 تریلیون فوت مکعبی منصوریه (Man-suriya)  قرار دارد که در سال 2021 به شرکت دولتی چینی سینوپک اعطا شد، اگرچه مذاکرات قرارداد همچنان ادامه دارد (MEES، 23 آوریل 2021). به نظر می رسد منصوریه ساده ترین گزینه برای اتصال میدان به زیرساخت های گازی موجود عراق باشد. حجم گاز موجود می تواند گاز مورد نیاز را برای نیروگاه های برق در آنجا تامین کند یا می توان میدان را  به خط لوله انتقال گاز ایران به بغداد متصل کرد. این میدان همچنین می تواند به میدان خورمور با ظرفیت روزانه 500 میلیون فوت مکعب در منطقه کردستان وصل شود، اما مسائل سیاسی همچنان به عنوان یک مانع بزرگ پیش روی آن خواهد بود.
دومین شریک جدید توسعه نفت و گاز عراق، گروه چینی "یونایتد انرژی"  است که با دولت مرکزی بغداد، قراردادی برای توسعه میدان نفتی "سندباد" در  جنوب بصره امضا کرده ، می¬تواند روزانه تا 270 میلیون فوت مکعب گاز و به گفته «احسان اسماعیل»، وزیر سابق نفت، می¬تواند به طور بالقوه 1/1 گیگاوات برق تولید کند (MEES، 9 ژوئیه 2021). سندباد نزدیک به میدان دیگر با نام سیبا  که آن نیز متعلق به "یونایتد انرژی"است، قرار دارد و تنها میدان گازی  حال حاضر در فدرال عراق است که گازهای غیرهمراه تولید می¬کند. اما توسعه این دو میدان با مشکل مواجه بوده است. خروجی سندباد به سختی به میزان روزانه 50 میلیون فوت مکعب می¬رسد و علاوه بر آن، تولید سیبا از روزانه 320 میلیون فوت مکعب به میزان 100 میلیون فوت مکعب کاهش یافته است (MEES، 16 دسامبر 2022).
شرکت سوم که با دولت عراق قرارداد بسته است، شرکت چینی "جئو - جید پترولیوم" است که کار توسعه میدان نفتی هویزه و میدان نفت خانا که نزدیک مرز ایران هستند را برعهده گرفته است. مدت این قراردادها که اخیرا امضا شده است، ۲۰ ساله می باشد و به عراق در تقویت امنیت انرژی و کاهش هزینه واردات گاز از ایران کمک کند.
«محمد السودانی»، نخست وزیر عراق، اظهار کرده است که در نتیجه این قراردادها، عراق می‌تواند واردات گاز طبیعی از ایران را تا سه سال دیگر متوقف کند. واردات گاز از ایران، سالانه 5/5 تا 8/6 میلیارد دلار برای عراق هزینه دارد. وی افزود: تصمیم گرفته‌ایم وارد بازار جهانی گاز شویم و این پروژه‌ها را برای توسعه منابع گازی خود و متوقف کردن مشعل سوزی، پیش خواهیم برد؛ زیرا کمبود تامین داخلی گاز، دلیل اصلی مشکلات در تامین برق است.  وی خاطرنشان کرد: این معاملات "به مدت پنج سال متوقف شده بود و میلیون ها دلار برای عراق هزینه داشت و آسیب های زیست محیطی زیانباری به بار آورد." همچنین او بر ضرر اقتصادی ناشی از تاخیر در توسعه دور پنجم صدور مجوزها (LR5) در مراسم امضای قرارداد تاکید کرد و گفت که قبض گاز سالانه این کشور 7/7 میلیارد دلار به می رسد و در عین حال قول داد که بغداد در سه سال آینده به «خودکفایی گاز» برسد. البته به نظر می رسد این هدف ضمنی سال 2026، یک هدف دست نیافتنی است. به گفته »حیان عبدالغنی»، وزیر نفت عراق، بغداد برای پیشبرد این طرح‌ها، مزایده‌هایی را نیز برای بلوک‌های اکتشافی در بخش‌های شمالی، غربی و مرکزی این کشور اعلام خواهد کرد. امضای قراردادها می تواند یک گام بزرگ رو به جلو برای برنامه های عراق در جهت تقویت تولید انرژی داخلی، تنوع بخشیدن به جریان های درآمدی و کاهش وابستگی واردات از ایران باشد.
تلاش ها برای کسب درآمد از پتانسیل گازی قابل توجه اما استفاده نشده عراق، ناامیدکننده بوده است؛ با این وجود در حال افزایش است. عراق امیدوار است گاز بیشتری را جایگزین نفت کند تا آن را برای صادرات سودآورتر حفظ کند. نیروگاه های برق حوزه کلیدی، سوئیچینگ گاز خواهد بود و برای رفع کمبودهای تامین برق، به ویژه در ماه های تابستان، ضروری خواهد بود. پتانسیل گاز همراه  قابل توجهی در عراق وجود دارد که در سال ،2019 حدود 17 تا 18 میلیارد متر مکعب تخلیه و شعله ور شد.
جنل انرژی، تاکنون در میدان‌های گازی میران و بینا باوی حدود 4/1 میلیارد دلار در زمینه خرید، نگهداری، حفاری و سایر موارد هزینه کرده است. در میران و بیناباوی که داراي گاز ترش بوده، ميزان سولفید هیدروژن بالایی دارد و سمی است، نیاز به کار بيشتر است. مقامات اقلیم کردستان معتقدند حداقل 4 تا 5 میلیارد دلار برای شروع تولید در این میادین و شیرین کردن گاز مورد نیاز است. با توجه به زمانبر بودن احداث زیرساخت‌های میان‌دستی در حدود دو و نیم تا سه سال و همچنین وجود تاخیرها و رویکرد مرحله‌ای  به پروژه بینا باوی/میران، انتظار می رود تولید در بهترین حالت در اواخر سال 2023 آغاز شود. انتظار می-رود صادرات اولیه حدود 4 میلیارد مترمکعب در سال باشد و در آینده بتواند به 10 میلیارد مترمکعب برسد. با این حال، گاز اضافی حاصل از این توسعه در پیش‌بینی‌های این گزارش لحاظ نشده است؛ زیرا با توجه به فقدان فید تا به امروز و به دلیل اقتصاد ضعیف، پروژه  با ریسک هایی مواجه است.
رشد مرحله ای در فرآوری گاز همراه در میادین مجنون، بدره، فکا و بازگان  نقش مهمی در  حمایت از تولید گاز داشته است. علاوه بر این، در صورت توافق بر روی شرایط مالی، عراق می تواند نیروگاه های گازی جدیدی را در  میدان های راتاوی و نهر بن عمر  احداث کند. گاز غیرهمراه منجر به تولید گاز بیشتری خواهد شد، اما تأثیر کمتری نسبت به جذب گاز مشعل خواهد داشت.

نمودار1(  چشم انداز افزایش تولید گاز عراق در صورت انجام سرمایه گذاری¬های مورد نظر  (2031-2020)
 
منبع: فیچ سولوشن

رپسول و زاگرس غربی پس از ارائه طرح توسعه میدانی در ماه مه 2017، توسعه مشترک بلوک کوردامیر  و توپخانه  را پیش می‌برند. فاز یک این پروژه ظرفیت تقریباً 5/1 میلیارد مترمکعب در روز را خواهد داشت، اگرچه فید این پروژه بستگی به تضمین توافق  فروش گاز برای مصرف محلی دارد، لذا هنوز چارچوب زمانی مشخصی برای این پروژه وجود ندارد.

جدول1: تولید گاز طبیعی (عراق 2025 -2020)

e تخمین / f پیش بینی فیچ سولوشن

جدول2: تولید گاز طبیعی (عراق 2031 -2026)

e تخمین / f پیش بینی فیچ سولوشن

    مصرف 
تقاضای گاز طبیعی به دلیل مصرف محدود آن در بخش حمل و نقل، در مقایسه با تقاضای نفت در مقابل کووید-19 بهتر مصون مانده است. طبق تخمین های فیچ سولوشن رشد تقاضا در طول این همه گیری در محدوده مثبت باقی مانده است. منابع گاز طبیعی عراق به شکل گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و به دلیل فقدان زیرساخت‌های انتقال گاز، حجم عمده آن تخلیه یا شعله‌ور شده است و ظرفیت انرژی موجود از نفت استفاده می‌کند یا بی‌کار است. واردات گاز خط لوله از ایران برای استفاده در مناطق دیالی و بصره خواهد بود و در سال های آینده، افزایش دسترسی به گاز داخلی  به مصرف گاز برای تولید برق اختصاص خواهد یافت. پیش بینی می شود مصرف گاز عراق در سال 2022 به 8/18 میلیارد مترمکعب رسیده باشد که افزایشی  3 درصدی را نسبت به میزان 2/18 میلیارد مترمکعب برای سال 2021 نشان می دهد. پیش بینی می شود روند رشد مصرف در طول دوره مورد نظر ادامه یابد، زیرا گاز اضافی برای تولید برق در دسترس قرار می گیرد و توسعه زیرساخت های گاز در کوتاه مدت ادامه می یابد.

جدول3: مصرف گاز طبیعی (عراق 2025 -2020)

e تخمین / f پیش بینی فیچ سولوشن

جدول4: مصرف گاز طبیعی (عراق 2031 -2026)

e تخمین / f پیش بینی فیچ سولوشن

با احداث خط لوله جدید گاز از ایران به منطقه دیالی در مرکز عراق، تحویل گاز در ژوئن 2017 آغاز شد. طبق گزارش ها، ایران می تواند تا 5/42 میلیون مترمکعب در روز معادل 5/15 میلیارد مترمکعب در سال، گاز به عراق ارسال کند. واردات گاز در سال 2019 از ایران در مجموع 3/7 میلیارد مترمکعب بوده و مجموع واردات گاز در سال 2020 حدود 8 میلیارد مترمکعب برآورد شده است. عرضه گاز در سال 2021 به دلیل عدم پرداخت بدهی کاهش یافته بود. پرداخت برای گاز همچنان یک مسئله بالقوه است و دلیل اصلی تاخیر در شروع تحویل گاز بوده است. گزارش ها حاکی از این است که عراق پرداخت های خود را به ایران به صورت نقدی انجام می دهد و ممکن است تا زمانی که یک راه‌حل پرداخت دائمی‌تر سازماندهی نشود، افزایش در میزان تحویل محدود شود. عراق همچنان به دلیل تصمیم ایالات متحده برای اعمال مجدد تحریم ها علیه ایران و نیاز خود به ایران، به مشکل برخورده است. با این حال، اعطای معافیت‌ها از سوی  امریکا به صورت دوره‌ای، تجارت بین این دو کشور را همچنان باپرجا نگه داشته است و تا زمانی که زیرساخت‌های داخلی جایگزین واردات ایران نشود، تجارت ادامه می یابد. انتظار می رود معافیت ها تا  سال 2025 یعنی زمانی که تولید بتواند از مصرف پیشی بگیرد ادامه یابد. در عراق، گاز عمدتاً در بخش تولید برق استفاده می شود و  استفاده محدودی از آن در صنایع خارج از بخش نفت و گاز می شود. مصرف گاز خانگی به شدت بستگی به در دسترس بودن گاز دارد، با توجه به اینکه عراق 15 گیگاوات ظرفیت تولید برق از نیروگا های گازی را دارد که معادل تقاضای سالانه 2/9 میلیارد مترمکعب گاز  است. عراق در تلاش است تا یک نهم این تقاضا را تولید کند. لذا به نظر می رسد برای کنار گذاشتن ایران از مبادی واردات گاز عراق به مقدار بیشتری نیاز است.

نمودار 2) مقایسه مصرف و پتانسیل تولید در عراق
 
منبع: فیچ سولوشن

با توجه به کمبود مزمن گاز برای تامین بخش برق عراق به ویژه در ماه های تابستان، این کشور از سال 2017 گاز از ایران وارد می کند. گاز پارس جنوبی از طریق خط لوله IGAT-6 به تاسیسات نیروگاه های برق صدر، بغداد و المنصوریه در شرق عراق می رسد. حدود 7 میلیون متر مکعب در روز، گاز به منطقه دیالی ارسال می شود که انرژی سه نیروگاه برق عراق را تامین می کند. این میزان ممکن است به 25 میلیون مترمکعب و در دوره های اوج به 35 میلیون مترمکعب در روز افزایش یابد. عراق و ایران انتظار داشتند که تجارت گاز میان دو کشور به دلیل وضعیت امنیتی و مسائل مربوط به پرداخت ها با مشکلاتی مواجه شود و همچنان نگرانی ها در مورد پایداری پرداخت ها و حجم کل گاز قابل مبادله وجود دارد که می-تواند منجر به تحویل فصلی یا محدودیت در افزایش عرضه شود.
دومین خط لوله گاز به منطقه بصره نیز در حال آماده‌سازی است و گاز نیروگاه‌های برقی که در جنوب از آن استفاده نمی‌شود، تامین می‌شود. این مسیر تحویل برای شروع در مارس 2018 برنامه ریزی شده بود، اگرچه تاخیرهایی در پروژه وجود داشته است. در ترکیب با خط لوله دیالی، این امر می تواند عراق را به یکی از بزرگترین واردکنندگان گاز ایران تبدیل کند، اگرچه عدم توانایی عراق برای انجام پرداخت های مداوم - هم به دلیل درآمد نامنظم نفت و هم به دلیل مسائل نقل و انتقالات بانکی با ایران – همچنان منجر به افزایش ریسک می شود. بر این اساس، میزان واردات گاز عراق را نمی توان به روشنی پیش بینی کرد، اما افزایش قابل توجهی انتظار می رود. از طرفی، با توجه به چالش‌های مالی دولت اقلیم کردستان و فشار فزاینده دولت مرکزی، انتظار می رود این منطقه واردکننده خالص گاز باقی بماند. مسائل بین بغداد و اربیل ممکن است پیشرفت برخی پروژه های گاز را به تاخیر بیندازد. همچنان هیچ توافقی بین بغداد و اربیل در مورد صادرات گاز طبیعی و تقسیم درآمد حاصل از عواید آن وجود ندارد. علاوه بر این، در قرارداد فروش تصریح شده است که کردستان می‌تواند تولید خود را برای استفاده منطقه‌ای در اولویت قرار دهد که این امر ممکن است منجر به مصرف گاز بیشتر از حد انتظار در این منطقه شود.
عراق با وجود منابع عظیم گازی که داشت،  واردکننده گاز است. تلاش‌ها برای پایان دادن به  سوزاندن گاز همراه ، همچنین استفاده بهتر و تجاری‌سازی ذخایر گاز طبیعی می تواند منجر به کاهش پیوسته واردات شود، اما تنها در صورتی که سرمایه‌گذاری های جدیدی بر روی انتقال گاز به نیروگاه های برق و همچنین  انتقال انرژی الکتریکی انجام شود.
اگر توسعه میدان خور مور در کردستان پیشرفت کند، عراق شاید بتواند صادر کننده خالص گاز شود؛ اگرچه این پروژه با موانعی مواجه است و مسیرهای صادرات آن هنوز نامشخص است.

منابع 
https://www.iea.org/reports/iraqs-energy-sector-a-roadmap-to-a-brighter-future
Country Analysis Executive Summary: Iraq (eia.gov)
https://www.eia.gov/international/content/analysis/countries_long/Iraq/iraq_exe.pdf
Fitch solution, Iraq Oil & Gas Report | Q3 2022
Exclusive: Iraq agrees to 30% stake in TotalEnergies $27 bln energy project | Reuters