بحران میان روسیه و اوکراین، آلمان را به سمت تلاش برای تنوع بخشیدن به منابع عرضه سوق داده است. به‌عنوان بخشی از این تلاش‌ها، دولت این کشور با تمام قوا در جهت حمایت از ایجاد زیرساخت‌های واردات ال‌ان‌جی پیش می‌رود و در حال برنامه‌ریزی روی پایانه‌های ثابت خشکی  واردات، ضمن اجاره واحدهای شناور در کوتاه‌مدت است که اولین آن در دسامبر ۲۰۲۲ آغاز به کار کرد.
آلمان یک شبکه خط لوله گاز طبیعی توسعه‌یافته دارد و به پایانه‌های کشورهای همسایه متصل است، اما تا همین اواخر بندر اختصاصی برای دریافت مستقیم ال‌ان‌جی نداشت. سازمان‌های غیردولتی و محققان از دولت به دلیل فشار برای ایجاد ظرفیت واردات "بسیار بزرگ" انتقاد دارند و به کاهش مورد انتظار تقاضای گاز در کشورهای همسایه اشاره می‌کنند. در چنین شرایطی دولت آلمان استدلال می‌کند که ایجاد یک "حائل ایمنی" برای تضمین عرضه آلمان و اروپا ضروری است.

بر اساس گزارش ICIS ، در سال 2022، 32 درصد از واردات ال‌ان‌جی جهان به اروپا صورت گرفت، این مقدار در سال 2021، 20 درصد بود. اروپا در سال 2020، مسئول یک چهارم تجارت جهانی ال‌ان‌جی درون منطقه‌ای  بود. در سال 2021، 13 کشور اتحادیه اروپا در مجموع 80 میلیارد مترمکعب ال‌ان‌جی وارد کردند. بزرگ‌ترین واردکنندگان ال‌ان‌جی در اتحادیه اروپا، کشورهای اسپانیا با مقدار (21.3 میلیارد مترمکعب)، فرانسه (18.3 میلیارد مترمکعب)، ایتالیا (9.3 میلیارد مترمکعب)، هلند (8.7 میلیارد مترمکعب) و بلژیک (6.5 میلیارد مترمکعب) بودند. علی‌رغم اینکه برای سال‌ها پایانه‌های ال‌ان‌جی اروپا به طور متوسط مورد استفاده قرار نمی‌گرفتند، بسیاری از آنها در طول سال 2022 تقریباً با ظرفیت کامل کار کرده‌اند. به گفته کمیسیون اروپا، ال‌ان‌جی می‌تواند به تنوع عرضه گاز اتحادیه اروپا کمک کند و امنیت انرژی را بهبود بخشد.
آلمان یکی از بزرگ‌ترین واردکنندگان گاز در جهان است و حدود 95 درصد از مصرف خود را از خارج تأمین می‌کند. حدود یک چهارم تقاضای انرژی آلمان در سال 2022 توسط گاز طبیعی پوشش داده شد که دومین منبع انرژی مهم در سبد سوخت این کشور پس از نفت بود. روسیه، نروژ و هلند مهم‌ترین کشورهای صادرکننده به آلمان تا آغاز بحران میان روسیه و اوکراین بودند و تا پایان سال 2022 گاز تنها از طریق خطوط لوله به آلمان وارد می‌شد. آلمان پایانه‌های گازی‌سازی مجدد برای ال‌ان‌جی نداشت و واردات از طریق پایانه‌های کشورهای همسایه به‌ویژه از بلژیک و هلند انجام می‌شد. این کشور همچنین مقداری از ال‌ان‌جی مورد نیاز خود را از طریق حمل‌ونقل جاده‌ای وارد می‌کند.
طی سال‌های طولانی به نظر می‌رسید که برای واردات مستقیم ال‌ان‌جی به آلمان هیچ توجیه اقتصادی وجود نداشته باشد، زیرا این کشور برای دریافت گاز از طریق خطوط لوله به کشورهای همسایه متصل است و ظرفیت‌های واردات ال‌ان‌جی اروپا به طور کامل مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و استدلال منتقدان براین‌اساس بود که واردات ال‌ان‌جی گران‌تر از گاز تحویلی از طریق خط لوله است. این امر باعث شد در سال‌های اخیر بحث در مورد پایانه داخلی برای ال‌ان‌جی تا حد زیادی فروکش کند و برنامه‌ها با تأخیر و عدم‌قطعیت مواجه باشند. بااین‌حال، آغاز بحران میان روسیه و اوکراین و تمایل آلمان برای کاهش اتکا به گاز روسیه این بحث‌ها را احیا کرد. آلمان از آن زمان با تمام توان در زمینه توسعه زیرساخت‌های واردات خود پیش رفته است و اولین پایانه شناور موقت  این کشور در دسامبر 2022 به بهره‌برداری رسید.
با آغاز بحران میان روسیه و اوکراین، مقامات آلمان از برنامه این کشور برای ساخت دو پایانه داخلی واردات ال‌ان‌جی خبر داده و «رابرت هابک»، وزیر اقتصاد و آب‌وهوا این کشور گفت که این امر برای کنترل عرضه انرژی و تضمین حاکمیت در قلمرو آلمان ضروری است. دولت آلمان به‌سرعت اعلام کرد پایانه برنامه‌ریزی شده برای واردات ال‌ان‌جی در شمال آلمان با 50 درصد سهام دولتی و با همکاری شرکت انرژی دولتی گاسونیه هلند و شرکت آلمانی اروه‌ئه تأمین مالی خواهد شد و پس از آن از سایر پروژه‌ها نیز حمایت بیشتری کرد. دولت برای سرعت بخشیدن به پروسه صدور مجوز و ساخت، "قانون شتاب ال‌ان‌جی" را معرفی کرد. این قانون اجازه می‌دهد تا مقامات صدور مجوز، تحت شرایط خاص و به طور موقت، از برخی الزامات به‌ویژه در حوزه ارزیابی اثرات زیست‌محیطی چشم‌پوشی کنند.
علاوه بر یک یا چند پایانه ثابت خشکی، دولت آلمان پنج واحد FSRU  را در کوتاه‌مدت اجاره کرده است که دو مورد از آنها قرار است تا زمستان 2023/2022 راه‌اندازی شود. تا ژوئیه 2022، دولت تصمیم گرفته بود که بنادر ویلهلمس‌هافن  و برونزبوتل ، اشتاده  و لوبمین  میزبان پایانه‌ها باشند. یک کنسرسیوم خصوصی ششمین پایانه را در لوبمین و پس از آن پایانه دیگری راه‌اندازی می‌کند. می‌توان گفت به دلیل عواقب بحران میان روسیه و اوکراین، رقابت بین‌المللی برای FSRU که در حال حاضر کمتر از 50 مورد از آن در سراسر جهان وجود دارد، شکل گرفته است.
به گفته منتقدان، آلمان به سمت ظرفیت عظیم مازاد پیش می‌رود. بااین‌حال، دولت این کشور می‌گوید وجود یک "حائل ایمنی" برای اطمینان از اینکه آلمان و کشورهای همسایه در سال‌های آینده عرضه کافی گاز طبیعی دریافت خواهند کرد، ضروری است. ظرفیت مازاد برای آماده شدن در برابر هر گونه خرابی ناشی از حوادث، خرابکاری یا سایر رویدادهای خارجی و عرضه به همسایگان اتحادیه اروپا ضروری است.
بر اساس گفته «اولاف شولتس»، صدراعظم آلمان، پایانه‌های ثابت ساحلی  در نهایت می‌توانند به فرصت‌هایی برای گازهای سازگار با آب‌وهوا تبدیل شوند. یک پایانه ال‌ان‌جی که امروز گاز دریافت می‌کند، فردا نیز می‌تواند هیدروژن سبز را دریافت کند.
دلایل دیگری نیز وجود دارد که استقلال بیشتر در بخش گاز را برای آلمان جذاب‌تر می‌کند. شرکت‌های کشتیرانی می‌توانند از ال‌ان‌جی به‌عنوان جایگزینی برای سوخت پر انتشاری که اکنون استفاده می‌کنند، بهره برداری کنند و ال‌ان‌جی می‌تواند نقش فزاینده‌ای در تلاش‌های ایشان برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای در صنعت حمل‌ونقل ایفا کند.
پروژه‌های پایانه ال‌ان‌جی آلمان:
1-    پایانه‌های ثابت ساحلی: تا دسامبر سال 2022، تصمیم نهایی برای سرمایه‌گذاری در مورد هیچ یک از پایانه‌های ثابت ساحلی وجود نداشت.
در برونزبوتل، کنسرسیومی به نام پایانه ال‌ان‌جی آلمان در نظر داشت یک تأسیسات گازی‌سازی مجدد با ظرفیت 8 تا 10 میلیارد مترمکعب بسازد. این پروژه به تعویق افتاده بود، اما در مارس 2022 دولت گفت که آن را بصورت مشترک با 50 درصد سهام دولتی از طریق بانک توسعه کااف‌وی  تأمین مالی خواهد کرد. این پروژه یک سرمایه‌گذاری مشترک بین کااف‌وی (%50)، گاسونیه  متعلق به دولت هلند (40٪) و اروه‌ئه (10٪) است و توسط گاسونیه اداره می‌شود. هدف دولت محلی تغییر مقررات برای تسریع روند ساخت و ساز است و در صورت تسریع برنامه‌ها، می‌تواند تا سال 2026 عملیاتی شود. در گذشته این پروژه هدف اعتراضات زیست‌محیطی بوده است.
ویلهلمس‌هافن و اشتاده نیز در حال برنامه‌ریزی برای میزبانی یک پایانه ثابت  هستند.
2-    پایانه‌های شناور (با طرح‌هایی برای پایانه‌های ثابت ساحلی):
1.    برونزبوتل [در حال فعالیت]
برونزبوتل میزبان یکی از پنج پایانه شناوری بوده که توسط دولت آلمان اجاره شده است. طبق گفته اروه‌ئه، ظرفیت این پایانه 7.5 میلیارد مترمکعب در سال خواهد بود. اف‌اس‌آریو Hoegh Gannet در 20 ژانویه به مقصد رسید و به دنبال آن یک فاز چند هفته‌ای راه‌اندازی و بهره‌برداری آزمایشی صورت گرفت که طی آن، اولین حجم گاز در فوریه سال 2023 به شبکه گاز آلمان وارد شد. تا زمانی که تا سال 2026 پایانه ثابت ساحلی شروع به کار کند و جایگزین این پایانه شناور شود، مالک Höegh LNG آن را اداره خواهد کرد.
2.    ویلهلمس‌هافن [در حال فعالیت]
شرکت انرژی آلمانی یونیپر  یک پایانه شناور ال‌ان‌جی در ویلهلمس‌هافن طرح‌ریزی کرده بود، اما در سال 2020 مجدداً این موضوع را ارزیابی کرد و چند ماه بعد رسماً این طرح‌ها را کنار گذاشت و گفت که در نظر دارد یک مرکز هیدروژن سبز در این موقعیت بسازد. بااین‌حال، در فوریه 2022، دولت آلمان از یونیپر درخواست کرد که این طرح‌ها را احیا کند. ویلهلمس‌هافن میزبان اولین پایانه شناور آلمان (اجاره‌ای توسط دولت) است که ساخت زیرساخت‌های لازم آن در جولای 2022 آغاز شد و اسکله  تا نوامبر به پایان رسید. FSRU در 15 دسامبر به این منطقه رسید، پایانه در 17 دسامبر افتتاح و اولین گاز (که روی FSRU آورده شد) در 21 دسامبر به شبکه وارد شد. در 3 ژانویه، اولین محموله کامل ال‌ان‌جی از ایالات متحده به عنوان بخشی از فرایند بهره‌برداری به پایانه رسید و عملیات تجاری از اواسط ژانویه آغاز شد. به گفته یونیپر، در مرحله دوم پروژه، باید یک بندر ثابت و توسعه‌یافته برای FSRU با تسهیلات مکمل تخلیه  و جابه‌جایی  برای گازهای سبز مانند آمونیاک محقق شود.
3.    ویلهلمس‌هافن 2 [عملیات برنامه‌ریزی‌شده برای پایان سال 2023]
ویلهلمس‌هافن قرار است میزبان دومین پایانه شناور (Excelerate’s Excelsior) باشد که توسط دولت اجاره شده است. این واحد با ظرفیت 5 میلیارد مترمکعب قرار است تا سه ماهه سوم سال 2023 به بهره‌برداری برسد. کنسرسیومی از شرکت‌های ا.آن ، انژی  و TES   این واحد را راه‌اندازی می‌کنند که می‌تواند حدود 5 درصد از مصرف سالانه آلمان را تأمین کند. TES در نظر دارد یک مرکز واردات هیدروژن سبز را در همان مکان ایجاد کند و پس از راه‌اندازی (برنامه‌ریزی برای سال 2025)، این پایانه شناور ال‌ان‌جی به کار خود پایان خواهد داد.
4.    اشتاده [در حال ساخت، بهره‌برداری آن برای پایان سال 2023 برنامه‌ریزی‌شده است]
اشتاده مدتی در تلاش بود تا یک پایانه ثابت ایجاد کند. وزارت اقتصاد این کشور در ژوئیه 2022 اعلام کرد که اشتاده میزبان یکی از پایانه‌های شناور اجاره‌ای دولت خواهد بود. ساخت اسکله در اوایل سال 2023 آغاز شد و انتظار می‌رود این شناور تا پایان سال 2023 با ظرفیت 7.5-5 میلیارد مترمکعب در سال آماده واردات ال‌ان‌جی باشد. همچنین انتظار می‌رود تا سال 2027 یک تأسیسات ساحلی با ظرفیت سالانه 13.3 میلیارد مترمکعب جایگزین این پایانه شناور شود.
5.    لوبمین/ روگن  [پیش‌بینی بهره‌برداری برای پایان سال 2023 در تردید به دلیل مخالفت محلی]
لوبمین نیز میزبان پایانه‌های شناور خواهد بود یا حداقل به نقطه ورود  خطوط لوله متصل به پایانه‌های مجاور در دریای بالتیک تبدیل خواهد شد. این تصمیم به این دلیل گرفته شد که لوبمین محلی است که خطوط لوله نورد استریم به آلمان می‌آید، بطوریکه در حال حاضر زیرساخت‌های شبکه برای واردات حجم زیاد و انتقال آنها به جنوب و کشورهای همسایه وجود دارد.
FSRU اجاره‌ای (Transgas Power) که قرار است توسط اروه‌ئه و Stena Power اداره شود، یک پروژه بحث‌برانگیز است. در اوایل سال 2023، دولت منطقه‌ای جزئیاتی را ارائه کرد که نشان می‌داد پایانه شناور قرار است در سواحل بزرگ‌ترین جزیره آلمان، روگن، راه‌اندازی شود. مقامات محلی و منطقه‌ای و همچنین مردم نسبت به این طرح‌ها انتقاد کردند؛ زیرا نگرانی آن‌ها پیامدهای منفی است که می‌تواند برای محیط‌زیست و گردشگری محلی داشته باشد. در طرح‌های اولیه، تا پایان سال 2023، یک رایزر تاور  و یک FSRU در فاصله 5 کیلومتری از ساحل وجود دارد و از طریق خط لوله‌ای به طول حدود 40 کیلومتر به شبکه گاز در لوبمین متصل می‌شود. در مرحله بعد، یک رایزر تاور و چندین FSRU دیگر می‌توانند اضافه شوند. 
بااین‌حال، دولت تصمیم گرفته است که به دلیل مخالفت‌ها، FSRU را در بندر ساسنیتز-موکران  قرار دهد. در آوریل سال 2023 وزیر اقتصاد آلمان  برای دفاع از این طرح‌ها از روگن بازدید و عنوان کرد که ظرفیت واردات در سواحل غربی آلمان برای امنیت عرضه آلمان شرقی و کشورهای همسایه کافی نیست. «هابک» در نامه‌ای به دولت منطقه‌ای پیشنهاد کرد که FSRU نپتون  نیز به بندر موکران منتقل شود. در مجموع دو پایانه شناور متصل به شبکه در لوبمین قرار دارد. هابک تأکید کرد که باید به‌سرعت تصمیم مشترک بین دولت منطقه‌ای و فدرال در مورد مکان FSRU در بندر موکران اتخاذ شود تا احتمال انتقال اولین گاز در زمستان آینده (2023/2024) وجود داشته باشد.
6.    لوبمین 2 [در حال فعالیت]
پایانه دیگری که در لومبین توسط یک کنسرسیوم خصوصی ساخته شده و از اواسط ژانویه 2023 در حال فعالیت است، Deutsche Ostsee نام دارد و ظرفیت آن 4.5 میلیارد مترمکعب در سال است. FSRU نپتون در پایان نوامبر 2022 وارد آلمان شد؛ اما به نظر می‌رسد به دلیل عمق کم منطقه در اطراف بندر، پروژه به یک واحد ذخیره‌سازی شناور (واقع در دریای بالتیک) نیاز دارد که تانکرهای ال‌ان‌جی بتوانند محموله‌های خود را تخلیه کنند و از آنجا سه کشتی ، ال‌ان‌جی را به FSRU نپتون در بندر لوبمین (جایی که مجدداً گازی شده و به شبکه وارد می‌شود)، منتقل می‌کنند. شرکت‌های توتال انرجیز و MET Group، 80 درصد از ظرفیت پایانه را در فاز اول بهره‌برداری تا دسامبر 2023 تضمین کرده‌اند. این شرکتها بهره‌برداری آزمایشی خود را در پایان سال 2022 آغاز کردند. عملیات تجاری پس از نهایی شدن آزمایش‌ها و اخذ مجوز لازم برای بهره‌برداری از اواسط ژانویه آغاز شد. هابک پیشنهاد کرد که نپتون در نهایت به بندر موکران در جزیره روگن منتقل شود.
7.    لوبمین 3
در فاز دوم، Deutsche ReGas در نظر دارد که تا دسامبر 2023 دومین FSRU را در لوبمین راه‌اندازی کند که به یک خط لوله دریایی برنامه‌ریزی‌شده جدید متصل می‌شود. باید دید این طرح محقق خواهد شد یا خیر.

 چندین گزارش از حجم بالای طرح‌های ال‌ان‌جی آلمان انتقاد کرده‌اند. بر اساس گزارش‌های منتشر شده و نظر تحلیلگران، حجم پروژه‌های ال‌ان‌جی آلمان بسیار بزرگ بوده و مشارکت دولت به این معنی است که پول مالیات‌دهندگان برای آنچه می‌تواند به دارایی‌های سرگردان تبدیل شود، استفاده می‌شود. در گزارش دیگری آمده است که اروپا باید با هماهنگ کردن توسعه زیرساخت‌های ال‌ان‌جی، از "مازاد زیاد ظرفیت" اجتناب کند. 
از طرف دیگر دولت آلمان ایجاد زیرساخت واردات داخلی را با فرضیات نادرست در مورد حجمی که پایانه‌های کشورهای همسایه می‌توانند وارد کنند، توجیه کرده است. دولت استدلال کرده بود که مجموع ظرفیت پایانه‌ها در لهستان، هلند، بلژیک و فرانسه به حدود 40 میلیارد مترمکعب در سال می‌رسد. اما بر اساس گزارش‌ها، این رقم صحیح نیست.
دولت آلمان طرح‌های ساخت و ساز را اینگونه توجیه می‌کند که بخشی از گاز قرار است به کشورهای جنوب اروپا ارسال شود. علاوه بر این، ظرفیت بیشتر محافظت بهتری را در برابر "رویدادهای پیش‌بینی‌نشده و یا آسیب به زیرساخت‌ها" فراهم می‌کند. علاوه بر این، به گفته وزارت اقتصاد، پایانه‌های آلمان می‌توانند اثر کاهش قیمت داشته باشند.
به‌طورکلی، مخالفت بسیاری با پایانه ال‌ان‌جی آلمان از سوی سازمان‌های زیست‌محیطی وجود دارد. Environmental Action آلمان (DUH) تصمیم شولز را شتاب‌زده خواند و گفت چنین تأسیساتی، وابستگی بیشتر به انرژی فسیلی ایجاد می‌کند.
در ماه آوریل، DUH از طرح‌های پایانه وارداتی در اشتاده انتقاد کرد و گفت که این کار به بحران فعلی انرژی کمکی نمی‌کند و به آب‌وهوا آسیب می‌رساند و علی‌رغم تمام ادعاهای مخالف توسعه‌دهندگان و سیاستمداران، این پایانه تنها می‌تواند برای واردات گاز طبیعی فسیلی استفاده شود. این بدان معناست که به گذار انرژی کمکی نخواهد کرد، اما وابستگی به سوخت‌های آلاینده را برای دهه‌های آینده تقویت خواهد کرد.
گزارش اخیر مؤسسه تحقیقات اقتصادی آلمان (DIW) این نتیجه را در بردارد که آلمان به پایانه‌های وارداتی خود نیاز ندارد. محققان هشدار دادند که این پروژه‌ها به دلیل زمان طولانی ساخت‌وساز و کاهش شدید تقاضای گاز طبیعی در میان‌مدت منطقی نیستند.

4-    منبع
https://www.cleanenergywire.org/factsheets/liquefied-gas-does-lng-have-place-germanys-energy-future